ΦΕΝΤΕΡΙΚΟ ΓΚΑΡΘΙΑ ΛΟΡΚΑ

Ο Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα γεννήθηκε στις 5 Ιουνίου του 1898. Ο πατέρας του ήταν πλούσιος κτηματίας και η μητέρα του δασκάλα. Από τους πρώτους μήνες της ζωής του υπέστη την ταλαιπωρία σοβαρής ασθένειας, η οποία του άφησε μια μικρή χωλότητα. Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε στο Φουέντε Βακέρος της Γρανάδας. Η οικογένεια Λόρκα το 1909 μετακομίζει στη Γρανάδα για να σπουδάσει ο Φεντερίκο. Η αντίθεση ανάμεσα στον κάμπο, στο φως, στη λευτεριά με την ερημιά της πόλης, του ήταν τόσο έντονη, ώστε πάντα θα θυμάται με νοσταλγία τα ανέμελα παιδικά του χρόνια.

Το 1919 πηγαίνει στη Μαδρίτη για να συνεχίσει τις σπουδές του. Μένει στη Φοιτητική Εστία και εκεί έχει την ευκαιρία να γνωριστεί με το Λουίς Μπουνιουέλ, τον Σαλβατόρ Νταλί κ.α. Ποίηση, μουσική, σάτιρα, υπερρεαλισμός ήταν αυτά που μάγευαν τους νεαρούς εκείνους ταλαντούχους φοιτητές. Το 1920 ανεβαίνει στη Μαδρίτη το έργο του «Τα μάγια της πεταλούδας». Την ίδια χρονιά γράφεται στη Φιλοσοφική Σχολή και την επόμενη κυκλοφορεί στη Μαδρίτη η πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο «Βιβλίο ποιημάτων», ενώ παράλληλα γράφει το «Ποίημα του Κάντε Χόντο». Το 1922 δίνει διάλεξη για το Κάντε Χόντο (λαϊκό ανδαλουσιάνικο τραγούδι) και οργανώνει μαζί με τον ντε Φάλλια τη «Γιορτή του Κάντε Χόντο». Σε συνεργασία πάλι με τον ντε Φάλλια θα οργανώσει παραστάσεις του «Ανδαλουσιάνικου Κουκλοθέατρου Κατσιπόρα». Μια από τις πιο γόνιμες χρονιές είναι το 1924. Έχει αρχίσει το βιβλίο των «Τραγουδιών» , βρίσκεται στο τέλος του θεατρικού έργου «Μαριάνα Πινέδα» κι αρχίζει το «Ρομανθέρο Χιτάνο». Το 1925 ο Θίασος της Μαργαρίτας Σίργκου ανεβάζει στη Βαρκελώνη το έργο «Μαριάνα Πινέδα» με σκηνικά του Σαλβατόρ Νταλί.

Το 1928 εκδίδει με τους φίλους του από τη Γρανάδα το περιοδικό El Gallo (Ο πετεινός), όπου δημοσιεύονται και τα μονόπρακτα του « Η κοπέλα, ο ναύτης και ο φοιτητής» και «Ο περίπατος του Μπάστερ Κήτον». Την ίδια χρονιά εκδίδει το πρώτο μέρος του «Ρομανθέρο Χιτάνο» με ποιήματα της περιόδου 1924-1927. Η επιτυχία του είναι τόσο εκπληκτική ώστε η έκδοση εξαντλείται μέσα σε λίγους μήνες. Σπάνια ποιητικό βιβλίο κατορθώνει να κατακτήσει το μεγάλο κοινό και τους πιο δύσκολους κριτικούς.

Το 1929 κάνει το πρώτο του ταξίδι στην Αμερική. Μετά τα ταξίδια του στη Νέα Υόρκη και στην Κούβα, ο Λόρκα επιστρέφει το 1930 στη Μαδρίτη, όπου ανεβαίνει στο θέατρο Εσπανιόλ το έργο του «Η θαυμαστή Μπαλωματού».

Το 1930 ανακοινώνει στους φίλους του το μεγάλο του σχέδιο. Ένα περιοδεύον θέατρο που θα ονομάσει La Baraca (Η Παράγκα) ίδιο με εκείνους τους παλιούς θιάσους του 15^ου και 16^ου αιώνα, του Λόπε ντε Ρουέδα, που όταν πρωτοεμφανίζεται ο Λόπε ντε Βέγκα, φτάνουν τους 300 περιοδεύοντες θιάσους και γύριζαν πολιτείες και χωριά. Με την Παράγκα σχεδιάζει να παρουσιάσει έργα των μεγάλων δασκάλων του Λόπε ντε Ρουέδα, Λόπε ντε Βέγκα, Καλδερόν και κωμωδίες του Θερβάντες. Η Παράγκα έγινε πραγματικότητα το 1932, επιχορηγήθηκε από το Υπουργείο Παιδείας της Δημοκρατίας και περιοδεύει στην ισπανική επαρχία παρουσιάζοντας έργα του κλασικού ισπανικού θεάτρου. Το θίασο τον αποτελούσαν φοιτητές από το Πανεπιστήμιο της Μαδρίτης και έχει αποθεωτική επιτυχία.

Το 1933 ανεβαίνει στη Μαδρίτη με μεγάλη επιτυχία ο «Ματωμένος Γάμος» και ο «Δον Περλιμπλίν» και το 1934 η «Γέρμα». Το Σεπτέμβριο του 1934 πηγαίνει στην Αργεντινή προσκαλεσμένος από την Εταιρεία των Φίλων της Τέχνης. Εκεί έρχεται το μήνυμα για το θάνατο του αγαπημένου φίλου του ταυρομάχου Ιγνάθιο Σάντσεθ Μεχίας. Ο Φεντερίκο συγκινείται βαθύτατα, κι όταν γυρίσει στη Μαδρίτη , θα γράψει το «Θρήνο για τον Ιγνάθιο Σάντσεθ Μεχίας».

Το 1935 και 1936 η Ισπανία είναι πολύ ταραγμένη. Η πολιτική κατάσταση σε αναβρασμό. Η Ισπανία βρίσκεται στις παραμονές του πιο απάνθρωπου από του εμφυλίους πολέμους. Στις 18 Φεβρουαρίου 1936, κερδίζει τις εκλογές το Λαϊκό Μέτωπο. Λίγες μέρες αργότερα οι Ισπανοί συγγραφείς υπογράφουν το μανιφέστο της Παγκόσμιας Ένωσης για την Ειρήνη. Ανάμεσα σ’ αυτούς και ο Λόρκα. Η πίεση των μοναρχικών γίνεται όλο και πιο απειλητική, περισσότερες οι διαδηλώσεις και οι ταραχές στους δρόμους. Ο Λόρκα δουλεύει ασταμάτητα. Κάνει τις τελευταίες διορθώσεις στην τραγωδία του «Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα».

Ιούλιος 1936. Δολοφονείται ο Κάλβο Σοτέλο. Τα πράγματα χειροτερεύουν. Ο Λόρκα ετοιμάζεται να φύγει για τη Γρανάδα.

17 Ιουλίου 1936, εκδηλώνεται η εξέγερση του Φράνκο στο Μαρόκο. Ο εμφύλιος πόλεμος αρχίζει. 18 Ιουλίου ξεσηκώνονται στη Γρανάδα οι οπαδοί του. 3 Αυγούστου πιάνουν το γαμπρό του Φεντερίκο, δήμαρχο της Γρανάδας. 18 Αυγούστου συλλαμβάνεται ο Λόρκα και εκτελείται στις 19, στο Βιθνάρ. Εκεί πέφτει ο ποιητής αντικρίζοντας την πρώτη αναλαμπή μιας θαμπής αυγής.

Με τις πρώτες αχτίδες του ήλιου τα πάντα σιγούν για να υψωθεί ζωντανή, παντοτινά παρούσα, η φωνή του μεγάλου ποιητή, θριαμβεύτρια στο χρόνο:

Το αίμα μου πάνω στον κάμπο

ας είναι τριανταφυλλί

να γλυκαίνει το χώμα

όπου θα καρφώσουν την αξίνα

οι κατάκοποι δουλευτάδες.

Η πεταλούδα στην ελληνορωμαϊκή και παγκόσμια μυθολογία

Εκείνο που έχει ιδιαίτερη σημασία για τον άνθρωπο, είναι η εκπληκτική δυνατότητα της πεταλούδας για μεταμόρφωση. Αυτή η συναρπαστική μετουσίωση είναι ταυτισμένη στην ανθρώπινη φαντασία με την ιδέα της ψυχής, του θανάτου και της αναγέννησης.

Στην αρχαία Ελλάδα οι πεταλούδες ονομάζονταν «ψυχές», καθώς πιστευόταν ότι είναι οι ψυχές των νεκρών. Οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν την πεταλούδα «σκώληκα ή καμπή», ενώ τη χρυσαλλίδα, το επόμενο στάδιο μεταμόρφωσης «νεκύδαλλο», που σημαίνει περίβλημα νεκρού.

Στη μυθολογία η Ψυχή, μια θνητή, απελευθερώθηκε από το θάνατο από το Δία. Έτσι το σώμα της Ψυχής θα μπορούσε να πετάξει ελεύθερα στα ύψη, αναχωρώντας από τα δεσμά της χρυσαλίδας της. Με την ομορφιά της η Ψυχή ξύπνησε τη ζηλοτυπία της Αφροδίτης, γιατί σαγήνεψε τον ίδιο τον Έρωτα. Ο Ζέφυρος τη μετέφερε σε μια ανθισμένη κοιλάδα, για να ζήσει σε ανάκτορο ονειρικό. Κάθε νύχτα συναντούσε εκεί έναν εραστή, που υποτίθεται δεν έπρεπε να δει. Με τις κακόβουλες συμβουλές των αδελφών της ξύπνησε η περιέργειά της και προσπάθησε να δει ποιος μοιραζόταν το κρεβάτι της. Μια σταγόνα λάδι έπεσε πάνω στο θεό που πέταξε αμέσως μακριά. Έτσι άρχισε η φοβερή θλίψη, από την οποία θα μπορούσε να ξεφύγει η Ψυχή μόνο με τη βοήθεια του Έρωτα.

Στο μύθο η Ψυχή συνδέεται με την πεταλούδα και ο μύθος ερμηνεύεται βάσει αυτής της διπλής ιδιότητας. Είναι η ιστορία της ψυχής που αγγίζεται από τη θεία αγάπη, αλλά εξαιτίας των λαθών της πρέπει να υποβληθεί σε ορισμένες δοκιμασίες πριν επιτύχει τη μακαριότητα της αθανασίας. Η νυχτοπεταλούδα που προσελκύεται από τη φλόγα, σαν τη ψυχή που προσελκύεται από τις θεϊκές αλήθειες, καίει τα φτερά της. Αυτή η εικονοπλασία είναι μια συμβολική απόδοση των δοκιμασιών που πρέπει να υπομένει η ψυχή, πριν γνωρίσει την αθανασία.

Με την πεταλούδα και τον συμβολισμό της ασχολήθηκαν οι αρχαίοι λαοί της Αμερικανικής ηπείρου, και ιδιαίτερα του Μεξικού αλλά και οι Ινδιάνοι της Βόρειας Αμερικής. Οι αρχαίοι Μεξικανοί είχαν δυο σημαντικές θεότητες. Η Ξοτσικετζάτλ ήταν η θεά της αγάπης, των λουλουδιών, της βλάστησης και της φωτιάς. Αυτή η θεά προστάτευε τους καλλιτέχνες, τους βιοτέχνες, τους ζωγράφους και τις κοινές γυναίκες. Η Ιτζπαπαλότλ (συνδέεται με ένα είδος πεταλούδας του μεταξιού) ήταν δυνατή και άγρια θεά με φτερά πεταλούδας και μεγάλα νύχια σε ετοιμότητα στα χέρια και στα πόδια της.

Πολλοί άνθρωποι στο Μεξικό θεωρούν ότι κάποιος θα πεθάνει όταν σταματήσει μαύρη πεταλούδα στην πόρτα του.

Η πεταλούδα ήταν επίσης σημαντική για τους μύθους και τα τελετουργικά των Ινδιάνων Χόπι, ιδιαίτερα στο χορό της πεταλούδας, ενώ ακόμη και μια φυλή των Χόπι Πουέμπλο ονομαζόταν φυλή της πεταλούδας.

 Ο τελετουργικός χορός της πεταλούδας

Η καθαρή ομορφιά της πεταλούδας ερμηνεύεται σε ένα μύθο των Παπάγκο. Σύμφωνα με το μύθο ο δημιουργός ένιωσε θλίψη για τα παιδιά, όταν συνειδητοποίησε ότι το πεπρωμένο τους ήταν να γεράσουν και να γίνουν αδύναμα πλάσματα. Μάζεψε, λοιπόν, τα όμορφα χρώματα από διάφορες πηγές όπως το φως του ήλιου, τα φύλλα, τα λουλούδια και ο

Ουρανός. Έβαλε τα χρώματα σε ένα μαγικό σακούλι και το παρουσίασε στα παιδιά. Όταν εκείνα το άνοιξαν, οι χρωματισμένες πεταλούδες πέταξαν έξω ελεύθερες, γοητεύοντας τα παιδιά που δεν είχαν δει ποτέ τίποτα τόσο όμορφο. Οι πεταλούδες τραγούδησαν κι έκαναν τα παιδιά ακόμα πιο ευτυχισμένα. Όμως τα πουλιά παραπονέθηκαν στο δημιουργό γιατί οι πεταλούδες ήταν τόσο όμορφες και μπορούσαν να τραγουδούν όπως τα πουλιά. Για αυτό ο δημιουργός απέσυρε από τις πεταλούδες τη δυνατότητα να τραγουδούν. Από τότε, αν και όμορφες παραμένουν σιωπηλές.

Και σε πολλούς άλλους λαούς η πεταλούδα συνδεόταν με διάφορους μύθους. Στους Ναβάχο αφορούσε στην ανθρώπινη σεξουαλικότητα. Οι Αζτέκοι πίστευαν ότι οι μακάριοι νεκροί με τη μορφή όμορφων πεταλούδων επισκέπτονταν τους συγγενείς τους για να τους βεβαιώσουν ότι όλα ήταν καλά. Στη Βολιβία ένας τύπος νυχτοπεταλούδας Θεωρείται οιωνός θανάτου. Στη Μαδαγασκάρη ορισμένες φυλές διεκδικούν την καταγωγή τους από την πεταλούδα. Οι Μαορί της Νέας Ζηλανδίας πιστεύουν ότι η ψυχή επιστρέφει στη Γη μετά το θάνατο με τη μορφή της πεταλούδας. Στα νησιά του Σολομώντα εκείνος που φεύγει απ’ τη ζωή, μπορεί να διαλέξει τι θα γίνει μετά το Θάνατο και επιλέγει συχνά μια πεταλούδα. Στον Ισλαμικό Σουφισμό η νυχτοπεταλούδα που αναλώνεται στο φως της φλόγας του κεριού είναι η ψυχή που αναλώνεται στη θεία φλόγα. Το σύμβολο της πεταλούδας αναγνωρίζεται ως ένα από τα ιδεογράμματα της πρώιμης νεολιθικής γλώσσας των πρωτοευρωπαϊκών φύλων και συνδέει το σύμβολο με τις ιδιότητες της μητέρας θεάς. Οι πρωτοευρωπαϊκοί λαοί πίστευαν ότι η ψυχή έπαιρνε τη μορφή πεταλούδας και έτσι την αντιμετώπιζαν με μεγάλο σεβασμό, συχνά με φόβο. Οι Βορειοευρωπαϊκοί λαοί είναι γεμάτοι παραδόσεις για τα όνειρα που θεωρούν ότι δεν είναι τίποτε άλλο από περιπλανήσεις της ψυχής-πεταλούδας σε άλλους κόσμους. Στη νότια Γερμανία οι παραδόσεις αναφέρουν ότι οι νεκροί ξαναγεννιούνται σαν παιδιά που πετούν τριγύρω με τη μορφή της πεταλούδας. Οι Ιρλανδοί θεωρούν ότι οι πεταλούδες είναι οι ψυχές των νεκρών που περιμένουν να περάσουν στο Καθαρτήριο. Για τους Γκοατζίρο της Κολομβίας, εάν κάποια μεγάλη λευκή πεταλούδα βρεθεί σε κάποια κρεβατοκάμαρα δεν πρέπει κανείς να την κακομεταχειριστεί ή να τη διώξει, γιατί είναι το πνεύμα ενός προγόνου που έρχεται να επισκεφτεί την κατοικία. Τον ίδιο μύθο συναντάμε στην Ιαπωνία, με τις ίδιες ακριβώς ιδιότητες. Στον Ιαπωνικό μύθο η λευκή πεταλούδα είναι η ψυχή της γυναίκας του γέροντα, που πέθανε νέα. Η ψυχή Η ψυχή επιστρέφει να οδηγήσει τον αγαπημένο της στον πέρα κόσμο, όταν εκείνος δεν μπορεί να περιποιηθεί τον τάφο της και να της τραγουδήσει, όπως είχε ορκιστεί. Η πεταλούδα εδώ δε συμβολίζει απλά την ψυχή αλλά και τη δυνατότητα επικοινωνίας της με τον αισθητό κόσμο. Πρόκειται για ένα σύμβολο που μέσα στο παγκόσμιο πλέγμα των μύθων υποδηλώνει μια σχέση ανάμεσα σε αυτή τη ζωή και την άλλη και τα στάδια μιας εξελικτικής μεταμόρφωσης. Άλλωστε η μεταμόρφωση αυτή είναι ένα από τα μυστήρια της φύσης. Η δυνατότητα να αλλάζουν αυτά τα έντομα τη μορφή τους από έρπουσα κάμπια σε ιπτάμενη ύπαρξη είναι σχεδόν μαγική. Πολλοί άνθρωποι διαβλέπουν σ’ αυτή τη διαδικασία τη θεϊκή παρέμβαση. Είτε είναι έργο θεϊκής παρέμβασης ή απλά είναι μια διαδικασία της φύσης, εκείνο που μαγεύει την ανθρώπινη φαντασία είναι η έννοια της μεταμορφωτικής διαδικασίας και της ελευθερίας που συνεπάγεται η δυνατότητα της πτήσης. Φαίνεται να αγνοεί το ανθρώπινο πλάσμα πως προέρχεται από το ίδιο κουκούλι της σκοτεινής μήτρας και πως υφίσταται την ίδια μετουσιωτική διαδικασία, ή απλά αναγνωρίζει ενδόμυχα κάποια συγγένεια σ’ αυτή τη διαδικασία; Ο κύκλος μεταμόρφωσης της πεταλούδας συμβαίνει σε μικρό χρονικό διάστημα εν είδη μαγείας. Η ανθρώπινη αλλαγή ακολουθεί τους δικούς της χρονικούς περιορισμούς, ακολουθεί όμως τους ίδιους αμετάβλητους εξελικτικούς νόμους, έως ότου φτάσει στη δική της πτήση.

Δραστηριότητες της θεατρικής μας ομάδας:

Ø      Μελετήσαμε το θεατρικό παραμύθι «Τα μάγια της πεταλούδας» και αναλύσαμε το έργο, τα μηνύματά και τους συμβολισμούς του.

Ø      Γνωρίσαμε τη ζωή και το έργο του ποιητή Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα από πληροφορίες που συγκέντρωσαν οι μαθήτριες μας.

Ø      Είδαμε την παράσταση του «Ματωμένου Γάμου» από το Εθνικό Θέατρο προκειμένου να γνωρίσουμε καλύτερα τον ποιητή και το έργο του. Στα πλαίσια της θεατρικής παιδείας παρακολουθήσαμε και την παράσταση της «Νυχτερίδας» του Γιόχαν Στράους από την Εθνική Λυρική Σκηνή και σκοπεύουμε να παρακολουθήσουμε και άλλες ως το τέλος της σχολικής χρονιάς.

Ø      Μάθαμε για την εξέλιξη του Ισπανικού Θεάτρου. Για τη μετάφραση από τα Αγγλικά σημαντική βοήθεια πήραν οι μαθήτριές μας από την κ. Στάικου, καθηγήτρια των Αγγλικών.

Ø      Συγκεντρώσαμε πληροφορίες για τη ζωή των εντόμων που πρωταγωνιστούν στο έργο μας.

Ø      Ζωγραφίσαμε τα σκηνικά με την εποπτεία και την αμέριστη βοήθεια του κ. Χωματά, καθηγητή των Καλλιτεχνικών στο σχολείο μας.

Ø      Ζωγραφίσαμε με θέμα τη Φύση και κάποιες από τις ζωγραφιές στολίζουν το πρόγραμμά μας αλλά και το εξώφυλλο του προγράμματος.

Ø      Ακούσαμε μουσική με μελοποιημένα ποιήματα του Φ. Γκ. Λόρκα καθώς επίσης και κλασσική μουσική του Ντεμπισί. Αποσπάσματα του έργου του χρησιμοποιήσαμε για τη μουσική επένδυση της παράστασής μας, αφού και ο ίδιος ο ποιητής είχε επιλέξει να επενδύσει μουσικά την παράσταση του το 1920.

Ø      Μουσική έγραψε για το τραγουδάκι της Δόνια Σκαθαρίνας η μαθήτρια της Β΄ τάξης Κατερίνα Ρίστα.

Ø      Φτιάξαμε τα κοστούμια για όλα τα έντομα της παράστασης τα οποία έραψε η  κ. Στυλιανίδου η οποία έκανε και τη σκηνοθεσία.

Ø      Φιλοτεχνήσαμε το πρόγραμμα της παράστασης. Σημαντική ήταν η προσφορά και καλλιτεχνική συνεργασία του κ. Κατσιούρα, καθηγητή της Πληροφορικής στο σχολείο μας. Τα κείμενα που παρατίθενται είναι περιλήψεις από τις εργασίες που έκαναν οι μαθήτριες Τρευλοπούλου Κατερίνα, Παππά Έφη, της Β΄τάξης και Κόγια Δανάη της Α΄ τάξης.

Βέβαια θέλουμε να ευχαριστήσουμε τη σχολική επιτροπή για την κάλυψη των εξόδων, τον Διευθυντή του σχολείου μας κ. Λαγό Γεώργιο για τη βοήθεια, τη συμπαράστασή και την ενθάρρυνσή του και επίσης το Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων για όλη τη συμπαράστασή του.

Θα επιθυμούσαμε τέλος να σημειώσουμε ότι αποφασίσαμε, όλη η θεατρική ομάδα και οι προαναφερθέντες συνάδελφοι που συμπαραστάθηκαν στη δημιουργία και παρουσίαση όλης αυτής της εργασίας, να προχωρήσουμε στην παρουσίασή της και στους Πανελλήνιους Μαθητικούς Αγώνες όχι γιατί θεωρούμε ότι ολοκληρώσαμε και τελειοποιήσαμε αυτό το έργο αλλά επειδή θέλουμε, όσο μπορούμε, να μοιραστούμε τη χαρά και όλα αυτά που γνωρίσαμε με όλους σας .

Άλλωστε τα προβλήματα που αντιμετωπίσαμε μέχρι να φτάσουμε ως εδώ ήταν αρκετά. Χρονιά αναστάτωσης για την Παιδεία, σύντομος χρόνος προετοιμασίας που περιορίστηκε ακόμα περισσότερο με την εξαγγελία των αγώνων νωρίτερα και μάλιστα σε περίοδο με πολλές ενδοσχολικές εργασίες, έλλειψη κατάλληλου χώρου για τις πρόβες της ομάδας, η οποία φέτος αποτελείται από νέα μέλη, εκτός από τρεις μαθήτριες, που συμμετείχαν από την προηγούμενη σχολική χρονιά.

Παρ’ όλα αυτά, επειδή πιστεύουμε ότι το σχολείο μέσα από αυτές τις δραστηριότητες γίνεται κυψέλη δημιουργίας και πολύπλευρης μόρφωσης και διαπαιδαγώγησης συνεχίσαμε την προσπάθεια και έχουμε την χαρά και την τιμή να σας την παρουσιάσουμε.

Ήταν τόση η χαρά μας σε όλη αυτή τη προσπάθεια που εμπνευστήκαμε και το παρακάτω ποιηματάκι για το τέλος της παράστασης:

Όνειρα ανεκπλήρωτα έρωτες και πάθη ντύνουν τη ζωή μας με χιλιάδες λάθη	Σαν τα σκαθαράκια μας τις πυγολαμπίδες ξεκινάμε τώρα εμείς μ’ όνειρα και ελπίδες
Ο πόνος γίνεται χαρά στέγνωσε το δάκρυ πάντα εμπρός πηγαίνουμε κρύβονται τα πάθη	Πάντα εμπρός με δύναμη θε να προχωρούμε και να μη λυγίσουμε ας υποσχεθούμε

Με εκτίμηση

Η υπεύθυνη της θεατρικής ομάδας

Δέσποινα Στυλιανίδου

 Διανομή ρόλων (με τη σειρά εμφάνισης):

Αφηγήτρια: .............................  Λώνη Κωνσταντίνα ..... Α΄τάξη Λυκείου

Δονιά σκαθάρια .......................  Μπάλαση Ρεβέκκα .............. Β΄τάξη

Σκαθαρίνα μαυρομάντισσα...... Χρηστάκη Αναστασία .......... Β΄τάξη

Σκαθαρίνα Σύλβια.................. Παππά Έφη .......................... Β΄τάξη

Σκαθαράκος............................ Λώνη Ευγενία ..................... Α΄ τάξη

Σκορπιός................................. Τρευλοπούλου Κατερίνα ..... Β΄ τάξη

Σκαθαρινούλα......................... Κόγια Δανάη ........................ Α΄ τάξη

Δόνια Περηφάνεια.................... Κόγια Δήμητρα ..................... Β΄ τάξη

Σκαθαρίνα του Αγρού.............. Χαχάλη Βασιλική ................ Α΄ τάξη

Πεταλούδα............................... Φασσέα Άννυ ....................... Β΄ τάξη

Σκαθαρίνα Αγία..................... Γκούσιο Χριστιάνα .............. Α΄ τάξη

Σκαθαρίνα που αγρυπνά......... Χαχάλη Χριστίνα ................ Β΄ τάξη

Πυγολαμπίδα 1η...................... Βεΐζη Ίνα .............................. Α΄ τάξη

Πυγολαμπίδα 2η...................... Σταγιά Ελένη ...................... Α΄ τάξη

                                                Κόγια Δανάη ........................ Α΄ τάξη

Πυγολαμπίδα 3η...................... Βιτουλαδίτη Χριστιάνα ....... Α΄ τάξη

Πιάνο: .................................... Ρίστα Κατερίνα ................... Β΄ τάξη

Μουσική επιμέλεια: ................. Ντούλας Γιώργος ................. Α΄ τάξη

Φωτισμοί: ................................ Δαλαμάγκας Χρήστος .......... Α΄ τάξη

Υποβολέας: ............................. Μανώλη Μάρθα ................... Α΄τάξη

Φροντιστής σκηνής: ................. Βασιλείου Ελένη ................. Α΄ τάξη