"Οι ιδέες μοιάζουν με τα καρφιά· όσο τις χτυπάς, τόσο βαθύτερα σφηνώνονται".
Η ελευθερία και η δημοκρατία υπήρξαν διαχρονικές αξίες για τον Ελληνισμό. Η φιλοσοφία, το γνήσιο αυτό ελληνικό πνευματικό δημιούργημα, άνθησε σε καθεστώς δημοκρατίας. Όμως και η νεότερη ιστορία μας κοσμείται από δημοκρατικούς αγώνες, από αγώνες των νέων μας κατά δικτατορικών κυβερνήσεων, που -τυφλωμένες από την Ομηρική 'Ατη, τη σύγχυση του νου- οδηγήθηκαν σε σημείο ύβρεως, σε αλαζονεία, στη μέθη της εξουσίας και στην υπέρβαση του μέτρου, ώστε η τίσις, η τιμωρία, να είναι πλέον βέβαιη και αναπόφευκτη.
Υπήρξαν τόσο άφρονες οι δικτάτορες, ώστε τα όπλα, ου προορίζονταν για την άμυνα του Ελληνικού λαού, τα έστρεψαν εναντίον άοπλων Ελλήνων φοιτητών, γεγονός που υπήρξε ασυγχώρητο λάθος και τραγικό έγκλημα.
Μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου άνοιξε ο δρόμος για την πτώση τους, για να επακολουθήσει η δικτατορία του Ιωαννίδη, αφού "ενός κακού δοθέντος μύρια έπονται", η οποία στιγματίσθηκε με τη βαθύτατη θανατηφόρο μαχαιριά στον πολύπαθο και πλειστάκις λαβωμένο κορμί της -βαθύτατα τότε διχασμένης- Κύπρου.
